domingo, 15 de enero de 2017

A TOZA DE NABIDÁ



Bien contentos yeran Amalieta e Lorién de l’arribada de a Nabidá. Les feba muito goyo caminar con o suyo yayo e sentir as suyas remeranzas. Amalieta de o más refitolera preguntó por a toza de Nabidá e o lolo se metió á recordar a suya nineza e a ilusión que teneba de trucar a Toza.









─Recuerdo que o diya de fer leña ta pasar a ibernada, pai e tio Miguel marchaban de casa con astral e tronzador; allora trigaban a toza más gran e, ta Nuei Buena, la dixaban a canto de o fogaril.










─En ixa nuei ─deziba o lolo─ se chuntaba a familia entera arredol de o fogaril esperando que o yayo de yo bendezise a toza; allora os ninos trucabanos con fuerza a toza ta que nos dase os presentes que guardaba en o suyo interior: lamins, mandarinas, turróns, bel chugete… Dimpués a toza sería cremando-se poquet á poquet entre que durase a Nabidá.







Que contentos que yeranos pero…, os tiempos que de contino son cambiando, trayen cosas nuebas e, as cozinas modernas ya no amenistan de leña. Ya no bi ha de chamineras ni tampoco no de fogarils e iste costumbre aragones de trucar a toza se ba perdendo.

Con tot e con ixo, o lolo se resistiba a perder una tradizión que durante siglos eba pasato de chenerazión en chenerazión e, cada 24 de abiento, ta Nuei Buena, feba porque os suyos nietos trucasen a toza portadora de regalos.



O lolo, igual como eban feito antis os suyos debampasatos, bendizió a toza chunto con Amalieta, o caganiedos de casa. Allora con un siñalin de bin fazió sobre a toza una cruz e dizió una chiqueta orazión: “Buena toza, buena casa, que Dios mantenga e conserbe a chen de ista casa”.







Dimpués Amalieta truco tres bezes a toza demandando o suyo presente e, ficando os suyos dedos por uno de os foratos que teneba a toza, quitó una papeleta de o suyo interior que deziba: “Busca en a tuya cambra”.











Amalieta marchó corriendo corriendo enta ra suya cambra e a sorpresa estió gran en beyer denzima de o suyo leito o suyo regalo.












“Os tiempos cambian pero bi ha tradizions como a Toza de Nabidá que cal no perder” se deziba goyoso o lolo.  “E cuentico contau por a finestra se nos ha escapau”.

No hay comentarios:

Publicar un comentario